Θανάσης Μαρκόπουλος, Όψεις τεφρές της ερημίας

Όψεις τεφρές της ερημίας

I

Ερήμην μου ζω

Περνώ κάθε τόσο από μέσα μου
και δε γνωρίζω κανέναν
Φεύγω μια λύπη
κι ούτ’ ένα χέρι
να τσακίσει στην προκυμαία

Σ’ ένα λυγμό διπλώνω

II

Σαν τους Κορύβαντες θορυβώ

Χτυπώ τα χέρια τα στήθεια τις ώρες
τα πουλιά τις πόρτες χτυπώ
τις τιμές στα αισθήματα

Τουλάχιστον εντός μου
να έσκουζε το βρέφος

III

Σύντροφο θρέμμα της εντός ερημίας ελέησον

θα σου δίνω τη φλέβα ν’ ακονίζεις το δόντι
παγωμένο νερό στο πέτρινο χέρι
θ’ ανάβω στον ύπνο σου το πολύκαρπο κλήμα
θα σου μιλώ με σιωπές σαν εικόνα αρχαία 

Το περίστροφο της σιωπής (1996)