Επιστρέφοντας
στον παράλληλο δρόμο
που τα άστρα χαιρετιόνται με τα βότσαλα
κι η άβυσσος ανάβει θάλασσες
κι ο ουρανός βυθίζει ηφαίστεια
Στο χάσμα
Επιστρέφοντας
Κρατώντας στα δεξιά το αγκάθι του Χριστού
κι αριστερά όρκους της Ερωμένης
Πάντα ξυπόλυτη
Πάντα χρόνων 7
σπαραγμό μοιράζοντας
Θυμίαμα ολόμαυρης ράχης στη στάχτη των Ψαρών
Όπου τα τρόπαια των Δυνατών
Όπου τα ιερά Δελφίνια
Όπου κι οι αμάρτηρες ζωές
Κι η Αννα κι ο Μιχάλης κι ο Χρήστος κι η Μαχσά
-Τόσο βάρος σε τόσο μικρο νησί
Γι’ αυτό ρηγματώθηκε -
Στο χάσμα εδώ
Μια Ρίμα σκοτωμένη καναρινιού
Τινάζει με το πόδι τη στάχτη
Βαδίζει
Περιπατεί
Μελετά το νοερό κόσμο
Κι η στάχτη αναδεύεται μαζί της
-Ποιος ξέρει τι θα ξεγεννήσει
(Παραμονή 17/11/23
Πενήντα χρόνια μετά)
jiagogina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου