ΜΗΚΩΝ Η ΡΟΙΑΣ
Ερωμένη
Μόνη ερωμένη
Το αγόρι μου κάποτε σγουρός έφηβος των Μυστηρίων
Μελαχρινός νιος μετά με ωραίους αρμούς στο Όρος
Αλάνι πάλι χαρούμενο στα σύδεντρα της Αρκαδίας
Ασπρομάλλης παραθεριστής μια φορά στην Αγαπόνησο
Πάντα εραστής
Σγουρό φιλί απήγανου
Κι όρμος λαίμαργης μέλισσας
Με προίκα τόσο έρωτα
Πώς αλλιώς
Κατάστηθα του ανέμου
Γέννησα το άλικο
Και τα σποράκια μου άφαντες
Φευγάτες στιγμές
Επάνω σε κιλίμι ουρανού ανεστραμμένου
Δεν ζήτησαν ποτέ συζυγικά δεσμά από το φως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου