Έτσι που ο κόσμος τώρα δα ρημάζεται
-και το ηξερα από πάντα
σχεδόν πριν γεννηθώ
ότι η εποχή μου θα ήταν αυτό εδώ το γκρέμι
κι εγώ ανίκανη να το χτίσω -
Έτσι που ο κόσμος εκπτύσσεται λοιπόν στην αβυσσαλέα προοπτική του
Εγώ ανήμπορη για μέλλον
Οπισθοδρομώ εξ ανάγκης στα πάτρια χωράφια
Τα απούλητα ακόμα και χορταριασμένα
Τα πριν κατοικηθουν από μιαρή ζωή
Τα πριν εγκαταληφθουν στη λησμονιά
Άλμα κάνω ηττημένο προς μια δημοσιά
άγριας μαργαριτουλας
Ουράνια μεν
Αλλά με τόση μοναξιά
Μ’ αγαπά δε μ’ αγαπά ν’ απεργάζεται
Μονογενής κι απόκληρη συντάσσοντας ένα στρατό δακρύων
Ποτιστικής βροχής
ΓΔ - jagogina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου