Στο μαξιλάρι σου απαλά
κούνια κάνει κούνια κάνει
κούνια κάνει και γελά
ένας μικρός αστροναύτης
Πράσινα φέγγει κι η σκιά
στο ταβάνι στο ταβάνι
με το φωτάκι στη γωνιά
φτιάχνουν μαζί
τον πλανήτη που θα ΄ρθεις
Ανοίγει στην εξοχή
κάποια πόρτα σιωπηλή
απ' το πρώτο μας φιλί
Ας πούμε την έχουν δει
σα φουρφούρι σαν αυγή
σαν το ρόδι που ΄χεις βγει
μια Τρίτη εννιά και μισή
Κι όποιος απόψε κολυμπά
στο φεγγάρι στο φεγγάρι
με τις στολές και τα λοιπά
θα ΄χει κάτι από την πνοή σου
που φτερουγίζει εδωνά
κι έχει χάρη έχει χάρη
τόση να ενώσει δυο βουνά
κι από χαρά
τα νερά να σιωπήσουν
Ακούει η σιωπή καλά
πιο καλά κι σπ' τα σκυλιά
κι απ' τα δέντρα τα ψηλά
Συντρίμμια κι άστρα χρυσά
όλα μπαίνουν σε τροχιά
το ποτάμι που κυλά
τα παίρνει και φεύγουν μακριά
Κι η νύχτα από βαθύ κισσό
αερίζει αερίζει
με το παράθυρο ανοιχό
το άσπρο σεντόνι και κάθεται μόνη
σαν παραμύθι ζωντανό
ψιθυρίζει ψιθιιρίζει
το πιο κρυφό του μυστικό
στου νου σου το κρυμμένο αηδόνι
Για σένα είναι όλα αυτά
φιλντισένια φυλαχτά
και παιχνίδια κουρδιστά
Δουλειές συνεταιρικά
πολιτείες με λουριά
χίλια κόκκινα θεριά
με ύφος και με κακομοιριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου