χειμερινον

Η ζωη της μικρή
Μιας μέρας δρομος
Ψηφίδες υδρατμών και έρωτα
Το βράδυ πάγωσε
Το πρωί είχε λιώσει

Από πολύ κοντά κοιτάζοντας είχε ένα νόημα ποιητικό
Στο μακρύ βλέμμα απλώς άσπρο χιόνι έμοιαζε σε λευκό  ακέραιο
Για άλλη εποχή

Αν είχε άρωμα το πήρε το άνθος του γυαλού
Αν είχε ήχο  η γριά σημύδα
Αν αύριο το ανελέητο τώρα

Κι έγινε για τα μελλούμενα η ύπαρξη της ένας μύθος
Να κατευνάζει τον  τρόμο του σκότους
Και το αναίτιο της ομορφιάς

Γεωργία Δεληγιαννοπουλου