30.10.10

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ: από τη συλλογή "ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1950-2005"

(...γατάνθισμα ποιημάτων... 
Εμείς εδώ από τον αστερισμό της Γαλής 
χαιρόμεθα πολύ με τους ποιητές 
που τιμούν την γατική...)
Jiagogina
aπό τη συλλογή "Το βιβλίο Των Γάτων"
ΝΊΝΙ 40 ΗΜΕΡΩΝ
Είναι ένα μικρό γατάκι.
Αδύνατον ν'  αντισταθεί
στο δάχτυλο που κουνιέται
στο κορδόνι που κρέμεται
στη ζώνη που σέρνεται.

Παίζει.

Είναι ένα μικρό γατάκι.
Δεν τρώει από σένα, 
τρώει απ' τη μάνα του.
Κι όμως τρέχει κοντά σου
μόλις σε νιώσει:

Κοιτάζει.

Είναι ένα μικρό γατάκι, 
σε διάλεξε για φίλο.
Σε ξεχωρίζει αμέσως,
κουλουριάζεται στο πόδι σου
και, μόλις τ'  αγγίξεις,
χουρχουρίζει.

Είναι ένα μικρό γατάκι.
Είκοσι πόντοι χάρη.
Δεν μπορεί ν'  ανασάνει,
κοιτάζει έντρομο,
δεν καταλαβαίνει γιατί.

Πεθαίνει.

Είναι ένα μικρό γατάκι.
Το σώμα του παράλυτο
η αναπνοή του σφυρίζει,
τα μάτια του νεκρά,
αλλά, μόλις το σηκώσεις,
μαζεύει όλη του τη δύναμη

και χουρχουρίζει.

ΕΥΝΟΥΧΟΣ
Δε λέω τ'  όνομά του γιατί ντρέπομαι.
Ήταν ο πιο λεβέντης γάτος της γειτονιάς,
τον έφθειραν ο πόλεμος κι ο έρωτας.
Μήνες ολόκληρους, χωρίς φαΐ και ύπνο,
γύριζε κουρέλι απ'  τις πληγές.
-Αν δεν τον κόψετε, δε θα ζήσει, είπε ο γιατρός.

Τώρα είναι άλλος. Απόμακρος, γαλήνιος,
μεγαλόπρεπος πάντα, ολύμπιος, αλλά
θεατής. Βλέπει να σφάζονται
αδιάφορος. Τρώει, συλλογίζεται, κοιμάται.

Κι εγώ που πήρα, γι'  αυτόν, την απόφαση,
δέκα φορές χαίρομαι, δέκα λυπάμαι.

Η ΓΑΤΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Ήρθε στο καφενείο του χωριού.
Κάθισε δίπλα μου δύο ώρες.
Με συντρόφεψε όπως μόνο μια γάτα μπορεί:
ακίνητη
σιωπηλή
αλλά έντονα ζωντανή.

Ζωντανή.
Αυτό ήταν.
Συνέχισα.

ΘΑΝΑΤΟΣ
Εθνική οδός.

Μικρή γκρίζα γάτα κοιμάται
στη μέση του δρόμου.
Γύρω φορτηγά, λεωφορεία.
Και δεν ακούς τίποτα
τίποτα
παρά την ανάσα της που λείπει.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα ζώα είναι αυτά που είναι:
καθαρή φύση. Τίμια κοιτάνε,
κατάματα. Ο άνθρωπος, έξω απ'  τη φύση, 
αναζητά.
Το ζώο είναι. Ο άνθρωπος γίνεται. Αν μπορεί.

Πρόσεξε αυτόν που δεν αγαπά τα ζώα.
Η ανθρωπιά του αδύναμη. Το ζώο μέσα του 
αντιδρά. Πρόσεξε αυτόν
που δεν αγαπά τις γάτες. Κάπου
φοβάται. Κάπου τρέμει. Κάπου κρύβεται.

Ο Χίτλερ μισούσε τις γάτες. Κι ο Καίσαρας. Κι ο Ναπολέων.
Όλοι οι τύραννοι. Οι δικτάτορες. Οι κήνσορες.
Βλέπουν στις γάτες τα όρια της δύναμής τους.

Γάτα στο τσίρκο; Ποτέ! Αδιαμαρτύρητα πεθαίνουν
αλλά δε δαμάζονται. Η πιο ανθρώπινη αρετή
φωλιάζει στις γάτες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...