Η γραμματική του Χρόνου

Ο άνθρωπος αυτοτοποθετείται στο χρόνο χάρις στη γλώσσα. Ο χρόνος  εκφέρεται με  το λόγο,  έτσι ώστε να μπορεί να σταθεί ο νους πάνω του, ο Ενεστώς,  και, αν όχι να τον συλλάβει, τουλάχιστον να τον αντικρύσει μέσα από την προοπτική μια ανθρώπινης ζωής ή ενός πολιτισμού. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο λόγος κατασκευάζει το χρόνο. Χωρίς λόγο ο χρόνος δε γερνάει, είναι διαρκώς "ένα παιδί που παίζει πεσσούς". 

Και τι καταπληκτικό παρέχει ο λόγος; Την αίσθηση του παρόντος, δηλαδή την οπτική της ύπαρξης. Ο Ενεστώς Χρόνος δεν είναι το "τώρα". Το "τώρα" είναι το λιθρίνι που συνεχώς ξεγλιστράει απ'  το χέρι και συνεχώς το διώκεις. Ή μια πεταλούδα που ο φυσιοδίφης την κυνηγάει συνεχώς με την απόχη. Μετά πανηγυρίζει που την τσάκωσε και τη βαλσαμώνει σε καδράκι, για να βλέπει κι αυτός κι οι άλλοι με σάρκα και οστά (ό,τι σάρκα και όποια οστά μπορεί να έχει μια βαλσαμωμένη πετάλούδα) το  μνημείο της διαρκούς φυγής  μέσα στον Ενεστώτα Χρόνο.

Ο Ενεστώτας προσδιορίζει το "ίσταμαι" ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, μεγαλειώδης χειρονομία της συνείδησης και ευγνώμων, μια στάση που αυτοαναιρείται γιατί συνεχώς αλλάζει. Επειδή όμως η συνείδηση είναι αμύητη στην αλλαγή, όσο κι αν η αλλαγή είναι το ευγενές όνειρο μιας μετάβασης σε καλύτερη κατάσταση (πολιτικά -ας θυμηθούμε το '81 του Πασόκ, κοινωνικά, προσωπικά, επαγγελματικά κοκ), πάντα έχει την τάση να παγώνει, όπως μετάλλευμα λιωμένο  που αργεί να το κατεργαστεί ο τεχνίτης.

Κι αν φύγει ο τεχνίτης; Τι απέγινε ο τεχνίτης των λατομείων της Νάξου; Που άφησε πεσμένες πέτρες  καταδικασμένες από το ίδιο τους το βάρος να κείτονται πεισματικά στον Ενεστώτα τους;

Παρόμοια και τα έργα του νου. Βαριά, αμετακίνητα. Εντυπωσιακά, αλλά χωρίς μέλλον. Πολλές φορές  καταλύοντας τη σοφία του λόγου. Και επιβάλλοντάς του να γίνεται αχθοφόρος και απολογητής των βαρών...

Η σημερινή Ελλάδα  είναι ένας πεσμένος Κούρος του Απόλλωνα. Προσκολλημένη σε μνημεία χωρίς προοπτική. Αφαιμαγμένη από παρόν. Η προοπτική του μέλλοντος ζοφερή.
Προτείνω μια επιστροφή στην οικονομία που έχει η  Γραμματική του Χρόνου. Στον Ενεστώτα να αποτιμηθούν οι συμφορές και το κάλλος. Το Μέλλον χρειάζεται θρέψη εκ των ένδον. Ας ξεκινήσει  μια Επ-ανάσταση του λόγου.

Αρκετές βαλσαμωμένες πεταλούδες υπάρχουν καρφιτσωμένες στην καρδιά.

jiagogina