Αυτοπροσωπογραφία
Τα πόδια μου
είναι χοντρά
γεμάτα φλέβες και γδαρσίματα
(η μάνα μου δε μ΄έπλασε όμορφη)
Όμως μπορώ να σκαρφαλώνω στα βουνά
και τα πουλιά να αιχμαλωτίζω
Να μεταφράζω καλλικέλαδους γκρεμούς
Παυσίλυπα βοτάνια να γνωρίζω
Μπορώ να ψηλαφήσω τον χαμένο καιρό
Με μια μικρή φράση ανέμων
Εκεί που ανθίζουν οι μη ιστορίες
Οι λέξεις τους θυμάρι κι ασκινός
Τη νύχτα μελωδούν και το ξημέρωμα
Πώς μαθαίνουν τα χόρτα;
Πως μαθαίνουν τα φύλλα, οι ρίζες, τα άνθη
με λεπτεπίλεπτα νήματα χρόνου
να πλέκουν γύρω μου βουβές δαντέλες
κι έτσι να γίνομαι μια χρυσαλλίδα λήθης
που περιμένει να μεταμορφωθεί
σε αέρα
Όι όι τα πρόβατα σιωπούν
(τα σφαγμένα της απορίας)
Όι όι οι αγκαθωτές σκιές
ξεσκίζουν τις δαντέλες μου
Κι η θυγατέρα μου με λοιδορεί
Κατάδυση και άλλα ποιήματα, Περιοδικό Χάρτης 35 (Νοέμβριος 2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου