Μια ιστορία αγάπης και χωρισμού κι ένα τραγούδι εδώ, σήμερα στο Χειμερινό Ηλιοστάσι. Ευχαριστώ πολύ μα πάρα πολύ την Βιργινία Κοκκίνου που είχε την ιδέα της συνεργασίας
-Πού θα σε βρώ, πουλί μου
να σε χαρώ, κορμί μου
-Στη φλέβα των βουνών θα με βρεις
στις χαραμάδες της έρημης γης
μες στου μαρμάρου τα νερά
και στην ξερολιθιά
Στων βράχων τον ιριδισμό
ό,τι χρυσίζει θα είμαι εγώ
μέσα στης πέτρας τη σχισμή
μία αναπνοή
-Πού θα σε βρω, χαρά μου
να σε χαρώ, έρωτά μου
-Στη φλέβα των βουνών να φανείς
στις χαραμάδες της έρημης γης
και του μαρμάρου τα νερά
θα σ’ έχουν αγκαλιά
κι εγώ θα ΄μαι ο βράχος σου ο δυνατός
εσύ θα ΄σαι ο ήλιος μου κι ο ουρανός
κι οι δυο μας στης πέτρας τη σχισμή
μία αναπνοή
-Πού θα σε βρώ, πουλί μου
να σε χαρώ, κορμί μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου