TA ΨΙΧΟΥΛΑ ΕΚΕΙ ΑΠΑΝΩ Τα ψίχουλα εκεί απάνω τα λέμε αστερισμούς κι απλώνουν μέχρι εκεί που άλλο δε φτάνει Άραγε πόσα αστέρια να ΄ναι στους ουρανούς πόσα χωράει ο νους και πόσα χάνει Αν ήμουν αστεράκι αγάπη μου μικρή θα σ' έπαιρνα με μια τρελή ακτίνα να σ' ανεβάσει επάνω στο θόλο το βαθύ και συ να βλέπεις κάτω την Αθήνα Να βλέπεις την Ελλάδα, να βλέπεις τη Χιλή να βλέπεις το νησί Μαγαδασκάρη ώσπου να γίνει μία κουκίδα όλη η γη και πίσω σου ν' αφήσεις το φεγγάρι Και η Άρκτος η Μεγάλη και η Άρκτος η Μικρή και οι ωραίες αδερφές Πλειάδες όλα σ' αυτή τη βόλτα, σ' αυτή την εκδρομή όσα έχεις δει κι όσα ποτέ δεν τα 'δες. Τα ψίχουλα εκεί απάνω τα λέμε ξαστεριά και φτάνουν μέχρι εκεί που άλλο δε σώνει να τα φοράς στο πέτο καρφίτσα στο γιακά με το μεγάλο κόσμο να σ' ενώνει
17.8.20
Τα ψίχουλα εκεί απάνω
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου