Ο Κήπος επιστρέφει

Ο Κήπος επιστρέφει διαρκώς στα ονειρα. Έρχεται με βαθιά και πονεμένα χρώματα ελεύθερα στην ατμόσφαιρα και τα αναπνέουμε. Στον αέρα ηχούν γέλια και οι φωνές των ανθρώπων μας. Διαφεύγει συνεχώς επισης άρωμα πεύκων. Ρετσίνι και βοριάς. Και τούφες χώμα. Στον αέρα κι αυτό στροβιλίζεται κι εμείς τρέχουμε λαχανιασμενα.  Κι όλα είναι σκούρα κι απάτητα.

Και μετά ξυπνάς...

Ω, γάλα της συκιάς, Μητέρα, πόσο  σκιερά με μεγάλωσες.

Μ’ έκανες δέντρο
Πέφτει το ώριμο σύκο στη χαράδρα των εποχών
Βαρύ γλυκό φαρμάκι
Κι όταν φυλλοροεί η απώλεια
Μένω κορμός τσακισμένος
Με τη ζωή σε αποταμίευση

Γεωργία Δεληγιαννοπούλου