Εμβληματικός στίχος, συμβολικός και λαϊκός μαζί - όπως κάθε τι γνήσια λαϊκό στην τέχνη - σκοτεινός και ολοκάθαρος ταυτόχρονα... Τραγουδήθηκε πολύ, αγαπήθηκε το τραγούδι, δεν ξέρω βέβαια κατά πόσον κατανοήθηκε. Εδώ και στις δύο ερμηνείες. Αυτή του Ρασούλη, η "σκοτεινή", φανερώνει τα πολλαπλά στρώματα της ανάγνωσης. Η άλλη του Παπάζογλου, η "φωτεινή", κρύβει και συσκοτίζει το λόγο, αναδεικνύει όμως την καθολικότητά του. Η μουσική του Ξυδάκη δισυπόστατη κι αυτή...
Ένα μικρό αριστούργημα...
Γ. Δ.
Νικος Ξυδάκης, Μανώλης Ρασούλης
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ’ του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ’ αυτήν την άδεια πόλη
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα `γω θα αναστηθώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου