αχ, αυτό το εισιτήριο...

Νάναι σαν νάμουν έτοιμος. Και νάναι
σαν νάχω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι
ν' αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε
μεσ' στους καπνούς του - όρνιο- ένα καράβι.
Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω. Και όλο-όλο
το ....ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ να λέω σύντροφοι ωραίοι!...
Και να μην έρχεται μια βάρκα έως το μώλο,
να μην φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι...
Οι βαρκαρέοι! ...Το εισιτήριο!....Να τρέμει
-ζαγάρι εντός μου - η Χαλκίδα και τα όρη.
Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι
μετέωρο - μες στις αχλές του - το βαπόρι..
 Ω διάολε!....Όλα νάχουν χαθεί και νάχουν πάει
κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,
κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει
χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους...
Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο
να χλιμιτράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω
 - κι όλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο
κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω ...