Αντί για λόγια - που δεν υπάρχουν - ένα τραγούδι αγαπημένο, ελεγειακό...
Θα το ακούσετε στο youtube, λόγω περιορισμών της ΕΜΙ. Συμβουλή: η φωτογραφία, παρακαλώ, να μένει χαραγμένη στη μνήμη κατά την ακρόαση...
Ασημιά κουδούνια αντηχούν στον δρόμο
πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο
- Πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι
πράσινο λιβάδι - σα ζωγραφιστό.
- Πούθε πας μικρό μου διόλου δεν φοβάσαι
πέρα είν' το λιβάδι - ώρες μακριά
- Η δικιά μου αγάπη διόλου δεν φοβάται
τ' ανοιχτό τ' αγέρι την δενδροσκιά.
πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο
- Πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι
πράσινο λιβάδι - σα ζωγραφιστό.
- Πούθε πας μικρό μου διόλου δεν φοβάσαι
πέρα είν' το λιβάδι - ώρες μακριά
- Η δικιά μου αγάπη διόλου δεν φοβάται
τ' ανοιχτό τ' αγέρι την δενδροσκιά.
- Τότε να φοβάσαι γιόκα μου τον ήλιο
ακριβό μου αγόρι ηλιοχιόνιστο
- Τα μαλλιά μου ο ήλιος τακαψε για πάντα
κι είμαι ασπρομάλλης δυο χρονώ μωρό.
F.G. Lorka
απόδοση Λευτέρης Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου