η πόλη μουτρώσει,
στα ετοιμοθάνατα νοσοκομεία της,
στα πολυώροφα γκρίζα ψυγεία της
-το νιώθω σωστά-
μου ΄χει απόψε
η πόλη θυμώσει,
θαύμα της βιοτεχνολογίας,
πυγολαμπίδες καρφιά
τον ουρανό της έχουν σταυρώσει
πολλαπλά,
μαύρο σεντόνι
στο ταβάνι του σύμπαντος.
Τούτο το βράδυ
με έχει η πόλη στριμώξει
σε φωτεινές της διαφημίσεις
-αγκαλιά μαμαδίστικη-
πολυβολούνε
χορευτικά
τον υγρό και αυλακωμένο
πλανήτη
μες στο κρανίο μου:
"Έλα",
στραγγίζομαι πάνω της
μεταλλαγμένη
ανθρωποβδέλλα,
με έχει σήμερα
η πόλη τρομάξει,
με μια κορδέλα
πλαστική
τυλίγω το σώμα μου,
-παραξενιά μικροαστική-
σερβίρομαι όλόγυμνος
για μια κηδεία
τηλεοπτική,
χίλια εννιακόσια ενενήντα έξι:
τα σαλόνια σου τήκονται,
ψυχωτική μεγαλούπολη,
κυλάνε
αργά
υγρά
κι απορροφώνται
σε στροβίλους λιωμένου γυαλιού,
έγχρωμα γνώριμου
τηλεπολτού.
Με έχει απόψε
η πόλη λυσσάξει,
κολλώδης ουσία
σε χημικό εργαστήρι,
θανατερό σκαλιστήρι
στα σωθικά μου
έχει φυτέψει
microchips,
μακρινοί μου απόγονοι
λοβοτμημένοι,
σας στέλνω τη γύρη
-μίσχους
και σέπαλα,
κάλυκες,
πέταλα-
των λουλουδιών
κατεψυγμένη
και μια μέλισσα
βαλσαμωμένη,
σε ανοησία,
σε αδιαφορία
μελωμένη,
κυψελικά οργανωμένη κοινωνία!
Ζωής μαυρόασπρης
μονοτονία
λειτουργική
λειτουργεί
λειτουργιοκρατία:
πρώτον: η απομύζηση κάθε ανθού
δεύτερο: εξοικονόμηση και ταξινόμηση
του αγαθού
τρίτο: του ατομισμού η αποδόμηση
και ανοικοδόμηση
με όρους πορνόγερου
μοντερνισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου