28.11.10

σχετικά με την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΕΝΕΙΑΣ

πατήστε  ΕΔΩ! για να διαβάσετε ένα πολύ εύστοχο άρθρο του φίλου Μαικήνα για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΕΝΕΙΑΣ.
Το θέμα σε ανύποπτο χρόνο είχε θίξει ο Μάνος Χατζιδάκις στις εκπομπές του, εκεί, γύρω στα τέλη του '70, αρχές του 80, ο οποίος μισούσε την προπέτεια του ενικού, στη δημοσιογραφική συνομιλία, και όχι μόνο. Ιδού ένα μικρό απόσπασμα από ένα κείμενο του Σωτήρη Κακίση,  τίτλο  "Ο φίλος από το Μέλλον Πάντα" , όπου ο Χατζιδάκις θίγει ακροθιγώς το θέμα: 

- Κατ’ αρχήν, πώς να σ’ αποκαλώ, Μάνο ή κύριο Χατζιδάκι; Με συγχωρείς, αλλά είμαι καινούριος στο δημοσιογραφικό χώρο και θέλω να ξέρω.
Μάνος Χατζιδάκις: Καλά κάνεις και ρωτάς. Άσχετα αν εσύ μπορείς να μ’ αποκαλείς Μάνο, μια και σε γνωρίζω καλά κι εκτιμώ τη φιλία σου. Διότι δυστυχώς ο ενικός στην ελληνική δημοσιογραφία είναι κεκτημένο δικαίωμα, αποκλειστικό του εκάστοτε δημοσιογράφου, ερήμην της θελήσεως του συγκεκριμένου προσώπου με το οποίον, ατυχώς ή ευτυχώς, έρχεται σ’ επαφή δημοσιογραφική ο δημοσιογράφος. Κι όμως, το μικρό μας όνομα ανήκει στην οικογένειά μας και στους στενούς μας φίλους, κι όχι, π.χ., στους οδηγούς ταξί οι οποίοι τυχαίνουν να μας αναγνωρίζουν μεταφέροντάς μας, μεταφέροντας και τον τρόπο και το ύφος των δημοσιογράφων –κάνοντάς με να αισθάνομαι τότε σα να ζω στην Ουγκάντα ή στο Μπαγκλαντές”…

Το βρήκα στον ιστότοπο last.fm

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...