ALFONSINA Y EL MAR

Για την σπουδαία ποιήτρια  της Αργεντινής Alfonsina Storni δείτε   εδώ

των Ariel Ramirez και Felix Luna

Alfonsina y el mar

Por la blanda arena que lame el mar
su pequeña huella no vuelve más
un sendero solo de pena y silencio
llegó hasta el agua profunda
un sendero solo de penas mudas
llegó hasta la espuma.

Sabe dios qué angustia te acompañó,
qué dolores viejos calló tu voz,
para recostarte arrullada en el canto
de las caracolas marinas
la canción que canta en el fondo oscuro del mar
la caracola.

Te vas Alfonsina con tu soledad
¿qué poemas nuevos fuiste a buscar?
una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la esta llamando
y te vas hacia alla como en sueños
dormida Alfonsina, vestida de mar.

Cinco sirenitas te llevarán
por caminos de algas y de coral
y fosforescentes caballos marinos harán
una ronda a tu lado
y los habitantes del agua van a jugar
pronto a tu lado.

Bájame la lámpara un poco más
déjame que duerma, nodriza en paz,
y se llama él no le digas que estoy
dile que Alfonsina no vuelve.
Y se llama él no le digas nunca que estoy
di que me he ido.

Te vas Alfonsina con tu soledad,
Qué poemas fuiste a buscar?
una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la está llamando
y te vas hacia allá, como en sueños
dormida Alfonsina, vestida de mar.

Η Αλφονσίνα και η θάλασσα

Από τη μαλακή άμμο
Που γλείφει τη θάλασσα
Η μικρή της πατημασιά
Δεν επιστρέφει πια
Ένα μονοπάτι μόνο
Από θλίψη και σιωπή θα φτάσει
Μέχρι τα βαθιά νερά
Ένα μονοπάτι μόνο
Από βουβές θλίψεις θα φτάσει
Ως τον αφρό.


Ο Θεός ξέρει πόση στεναχώρια
Σε συντρόφεψε
Ποιοι παλιοί πόνοι
Κρύφτηκαν στη φωνή σου
Για να ξαπλώσεις
Νανουρισμένη απ' το τραγούδι
Από τα θαλασσινά κοχύλια
Το τραγούδι που τραγουδά
Στα σκούρα βάθη της θάλασσας
Το κοχύλι.


Πηγαίνεις Αλφονσίνα
Με τη μοναξιά σου
Ποιά καινούργια ποιήματα
Πήγες να ψάξεις;
Μια φωνή παλιά
Από άνεμο κι αλάτι
Σου φλερτάρει την ψυχή
Κι αυτή σηκώνεται
Και πας προς τα εκεί
Όπως στα όνειρα
Κοιμισμένη, Αλφονσίνα
Ντυμένη με θάλασσα.


Πέντε μικρές σειρήνες
Θα σε σηκώσουν
Από δρόμους των φυκιών
Και των κοραλιών
Και φωσφορίζοντα
Θαλασσινά αλογάκια θα κάνουν
'Εναν γύρο στο πλευρό σου
Και οι κάτοικοι
Του νερού θα παίζουν
Σύντομα μαζί σου

"Χαμήλωσε τη λάμπα
λίγο ακόμα
Άσε με να κοιμηθώ, αδερφή, 
εν ειρήνη
Αν αυτός με ζητήσει
μην του πεις ότι είμαι εδώ
Πες του η Αλφονσίνα έφυγε
κι αν με ζητήσει πάλι
μη μάθει ότι είμαι εδώ ποτέ
Πες του πως είμαι φευγάτη"


Πηγαίνεις Αλφονσίνα
Με τη μοναξιά σου
Ποιά καινούρια ποίηματα
Πήγες να ψάξεις;
Μια φωνή παλιά
Από άνεμο κι αλάτι
Σου φλερτάρει την ψυχή
Κι αυτή σηκώνεται
Και πας προς τα εκεί
Όπως στα όνειρα
Κοιμισμένη, Αλφονσίνα
Ντυμένη με θάλασσα.

 Μετ. Μαριάννα Τζανάκη