ΤΟ ΚΟΠΕΡΤΙ

...με άγρια λύπη αλλά μαγεμένη άκουγα στη νιότη μου αυτό το τραγούδι... 

Η Ρόζα Ροζαλία τελικά μεγάλωσε και βρέθηκε μόνη χωρίς το "γουρουνάκι της το τριανταφυλλί" και χωρίς τα "σύννεφα από ροζ πουλιά φλαμίγκος" που της τραγουδούσαν  απλόχερα την αγάπη. 

Προσγείωση σε μοναχικό κόσμο ήταν το "Κοπερτί", και για τη Λένα Πλάτωνος - με αυτό το παράξενο τραγούδι, όπως και με ολόκληρο το Σαμποτάζ (ένα δίσκο πρωτοπόρας συνθετικής αναζήτησης,αρχές δεκαετίας του '80), αλλά και για την Μαριανίνα Κριεζή, που, χωρίς ίχνος συναισθηματισμού, αφηγείται την αναβάπτιση της μοναχικής ζωής, και κάθε ματαίωσης,  μέσα στην άνευ όρων εμπιστοσύνη του παιδικού αισθήματος.

jiagogina

Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή

Μουσική: Λένα Πλάτωνος

Και Κοπερτί το Κοπερτί
κι εμείς θα κουραστούμε
θα αρχίσει κάποτε η φθορά κι ο μαρασμός

Και Κοπερτί το Κοπερτί
θα ξεαγαπηθούμε
όλη η ζωή μου ήταν ένας χωρισμός

Δε θα φτιάχνεις πια
στιχάκια στη γιορτή μου
ούτε καρδιές με κόκκινο χαρτί
όμως πάντα εσύ
θά'σαι Κοπερτί μου
το μοναδικό μου Κοπερτί

Και Κοπερτί το Κοπερτί
θα βγαίνεις μ'άλλα αγόρια
κι εγώ θα ζήσω το δικό μου το ρυθμό

Και Κοπερτί το Κοπερτί
μετά από χίλια χρόνια
θα σου τηλεφωνήσω σ'άλλον αριθμό

Γειά σου Κοπερτί
θυμάσαι τη φωνή μου
αν είσαι ολομόναχο και συ
πάρε ένα ταξί
κι έλα Κοπερτί μου
έλα να γεράσουμε μαζί...